Finnish
(Beginning paragraph 51 from the end of Chapter 5)
JUHANI. Voi, veikkoseni! luulenpa että haastelisit vähän toisin, jos hieman enemmin olisit katsellut ympärilles tässä maailmassa, jos esimerkiksi olisit käynyt Turun kaupungissa. Sen olen minä tehnyt, koska ajoin sinne härkiä Viertolan kartanosta. Näinpä siellä yhtäkin ihmeekseni, näin kuinka prameus ja komu voi panna pyörään ihmislasten päät. Voi teitä, voi pauhaavata kylää, voi häilyväistä elämää kumminkin! Tuolta jyrisee vaunut, täältä jyrisee vaunut, ja vaunuissa istuu sen vietäviä viiksinaamaisia narreja, istuu tyttöjä kuin posliinivauvoja, tuoksuttaen kauas ympärillensä sakean hajun kalleista öljyistä ja rasvoista. Mutta katsoppas tuonne! Jesta ja varjele! sieltähän nyt hipsuttelee esiin kultahöyhenissä oikein aika vekama mamselli tai röökinä mitä hän lie. Kas hänen kaulaansa! Valkea kuin rieskamaito, poski ruttopunainen, ja silmät palaa hänen päässään kuin päiväpaisteessa kaksi roviotulta, koska häntä vastaan käy oikea kekkale mieheksi, hatussa, kiiltomustassa hännystakissa, ja tirkist...--no vie sinun pirkele itseäskin!--tirkistelee läpi nelikulmaisen lasin, joka välkkyy vekkulin vasemmalla silmällä. Mutta kas nyt...--no sinun seitsemän seppää!--nytpä keksautetaan kummaltakin puolelta, ja kas kun naara nyt oikein rypistää suunsa mansikkasuuksi ja livertelee kuin pääskynen päiväisellä katolla, ja teikari hänen edessänsä viskelee kättänsä ja häntäänsä, heilauttelee hattuansa ja raappaisee jalallansa että kivikatu kipenöitsee, kas sepä vasta leikkiä oli. Voi, te harakat itsiänne! aattelin minä, poika-nalliainen, seistessäni kadun kulmalla, rykelmä tuoreita härjänvuotia olalla, ja suu mareissa katsellen tuota teerenpeliä.
TUOMAS. Herrat ovat narreja.
TIMO. Ja lapsekkaita kuin piimänaamaiset kakarat. Niinpä syövätkin, ryysyt rinnoilla, ja eivätpä--koira vieköön!--osaa lusikkaansakaan nuolla, koska pöydästä nousevat; sen olen nähnyt omilla silmilläni suureksi ihmeekseni.
SIMEONI. Mutta peijata ja nylkeä talonpoikaa, siihen kyllä ovat miehiä.
|
Dutch
“’t Is goed mogelijk dat ge meent wat ge zegt, Timo maar ik geloof niet dat ge nog zo boud zult spreken als ge wat van de wereld hebt gezien. Ge moet uw neus wat verder in het land steken, Abo is al ver genoeg. Voor de Viertola-hoeve heb ik destijds daar eens ossen heen gebracht. Wel ik beken eerlijk dat ik daar vele zaken heb gezien waarvan ik niet het minste vermoeden had. Ja het is niet alleen de drank die een mens kan benevelen, praal en zoete woorden kunnen dat even goed. Nooit heb ik u verteld wat ik daar gezien en geleerd heb, vroeger was dat niet nodig, nu echter kan het geen kwaad dat ge weet dat er in de wereld nog wat meer is dan een prost, een koster en een bende buren wier handen los staan.
In de stad daar rijden wagens met rammelend geweld en daar nemen mensen plaats in. Meisjes rijden er ook mee en als er een paar van die dametjes in zulke kar hebben plaats genomen dan ruikt alles. Dat is nog zo erg niet. Er gebeurt meer. Op een hoek stonden we te wachten en er kwam een juffrouwtje aangestapt. Zonder dat ze het merkte bekeek ik haar goed. Haar halsje was blank als room, haar wangen waren rood als een lentemorgen. Haar ogen waren gloeiende kolen. Ze bleef enkele ogenblikken staan en ik dacht dat ze op iemand wachtte. Ik had me niet vergist want er kwam een man op haar toe. Hij droeg een zwarte jas en een fijne hoed. Wat mij echter het meeste opviel aan hem was een stuk glas dat hij gebruikte om naar haar te kijken. Ze zagen elkaar aan en, ja broers ik lieg niet, ze bogen voor elkaar, het dametje trok een pruimenmondje en begon te kwetteren. Ge zult denken dat ik overdrijf maar ‘t is echt waar, de zwaluwen op het dak maken nog zulk kabaal niet. Het heerschap deed al niet voor het dametje onder, hij praatte druk, hij gebruikte er zijn armen en benen bij. Ik kon me moeilijk ernstig houden.”
“Heren zijn dwazen” sprak Thomas.
“Grote kinderen zijn het” voegde Timo er aan toe. “Als ze eten moeten ze een lap om de nek hebben. Ik heb het gezien dat als ze van tafel opstaan er geen van die stadse heren aan denkt zijn schotel proper te maken.”
“Maar een stomme boer die is wel slim” spotte Simon. |
|
